سفر «بنی گانتز» از اعضای کابینه جنگی اسرائیل به ایالات متحده آمریکا و سپس انگلیس آن هم بدون هماهنگی با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر صهیونیست نزاع سیاسی در محافل رژیم اشغالگر دامن زده است. بتسییل اسموتریچ، وزیر تندرو رژیم صهیونیستی آنچه اقدام خودسرانه گانتز خوانده را تاسف‌برانگیز توصیف کرده است. پیشتر هم نتانیاهو به سفارت تل آویو در واشنگتن دستور داده این سفر را تحریم کرده و با گانتز همکاری نکنند!

فارغ از این جار و جنجال سیاسی، اقدام خارج از عرف عضو کابینه جنگ رژیم صهیونیستی از چند منظر مهم به نظر می رسد. نخست عیان شدن شکاف درونی در رژیم اشغالگر است. اختلافات گسترده در سرزمین های اشغالی از 11 بهمن سال 1401 که نتانیاهو و ائتلاف راست‌گرای متحد با او در انتخابات پیروز شدند شکل جدی تری به خود گرفت. برگزاری پنج انتخابات سراسری آن هم طی پنج سال، سرانجام با پیروزی نخست وزیر پیشین و دارودسته اش پایان یافت اما این تازه آغاز ماجرا بود. نتانیاهو که با چهار پرونده فساد دست و پنجه نرم می کند با هدف تبرئه خود اصلاحات قضایی در سرزمین های اشغالی را کلید زد که این مسئله با مخالفت طیف مقابل روبرو شده و سلسه اعتراضات سراسری را به دنبال داشت. آغاز تجاوز به غزه ولی پرده دیگری از اختلافات را رو کرد. با وجود گذشت پنج ماه از نبرد، نتانیاهو که ادامه نبرد را تنها راه استمرار نخست وزیری و همچنین فرار خود از محاکمه می بیند بر طبل جنگ می کوبد. این مسئله علاوه بر رو کردن چهره واقعی صهیونیست ها در فضای بین المللی، دودستگی میان اشغالگران را به اوج خود رسانده و اقدام بنی گانتز نمود بارز آن است.

برداشت دیگر از این سفر، اثبات بی اعتمادی آمریکا به نتانیاهو است. به رغم کمک های گسترده مالی و نظامی، واشنگتن با هدف حفظ پرستیژ جهانی، بارها از صلح سخن گفته و نتانیاهو را به پایان جنگ فرا می خواند. در آخرین مورد اخیرا بایدن تل آویو را به برقراری آتش بسی 6 هفته طی ماه رمضان در غزه توصیه کرده است. اما این خواسته گوش شنوایی در کابینه افراطی نتانیاهو پیدا نکرده است. انجام چنین سفری مهر تاییدی بر عدم اعتماد واشنگتن به نخست وزیر صهیونیست و همچنین تمایل آنها برای تکیه بر مهره ای میانه روتر حکایت دارد.

در نهایت چنین دعوتی را می توان پروژه واشنگتن برای گذر از نتانیاهو هم تعبیر کرد. بایدن از هنگام انتخاب شدن به عنوان ریس جمهور با نتانیاهو که رفیق گرمابه و گلستان ترامپ بود میانه خوبی نداشت. اختلاف طرفین تا جایی بالا گرفت که بایدن طی دو سال ریاست جمهوری خود اصلا از نتانیاهو برای حضور در کاخ سفید دعوت نکرد. او البته سرانجام در میان بی میلی سپتامبر سال گذشته نخست وزیر را برای شرکت در نشست سازمان ملل دعوت کرد. البته دیدار طرفین در پاویون و حاشیه نشست های سازمان ملل بیشتر از اصل این سفر مورد توجه قرا گرفت و بیشتر منعکس کننده اختلافات میان متحدین بود تا اشتراک منافع. اکنون بجز طیف افراطی کابینه دیگر جریان های درونی در رژیم صهیونیستی بر حذف نتانیاهو اشتراک نظر دارند. به نظر حالا دیگر صبر بایدن هم به سر آمده و او هم برای گذر از نخست وزیر آماده بوده و تنها مسئله زمان مطرح است؛ اینکه در حین یا بعد جنگ اتفاق بیفتد.